پیانو آکوستیک چگونه کار می کند

از نظر ساختار و مکانیزم ، گراند پیانو هایآکوستیک و پیانوهای دیواری تفاوت هایمشخصی با هم دارند ، ولی به طور کل هر دو نوع این پیانوها از نظر عملکرد و اجزایشان بخش های مشابهی دارند که در ادامه به آنها پرداخته ام :

فریم یا چارچوب، اسکلتی است که سایر بخش های داخلی پیانو را در خود نگه می دارد.

فریم ها معمولاً از چوب هستند ولی گاهی برای افزایش استحکام از میله های آهنی در درون آنها استفاده می شود.

در پیانوهای گرند، فریم از زیر پیانو و در پیانوهای دیواری از پشت قابل مشاهده می باشد.

ساند بورد (Sound Board)

ساند بورد یکی از مهمترین بخش های یک پیانو محسوب می شود.

وظیفه ساند بورد تقویت، رزونانس و پخش صدای تولید شد توسط سیم هاست.

این بخش که از صفحه ای از چوب به قطر تقریباً ۱۰ میلیمتر ساخته شده با ارتعاش سیم ها به لرزه در آمده و موجب تقویت صدا می شود. بر روی ساند بورد قطعات بلندی از چوب به شکل نوار نصب می شود که به پل یا بریج (Bridge) موسومند.

وظیفه بریج نگه داشتن یک سر سیم های پیانو می باشد.

سر دیگر سیم ها به سیمگیرها بسته شده است.

تغییرات ناگهانی دما و رطوبت می تواند موجب انبساط و یا انقباض ساند بورد شده و در نتیجه این تغیرات، باعث بروزمشکلاتی مانند تغییر کوک و در موارد حادتر ترک برداشتن آن شود.

از این رو رطوبت و خشکی شدید هوا بزرگترین دشمنان ساند بورد هستند.

ساندبوردهای مرغوب معمولاً از چوب درخت صنوبر ساخته می شوند و هرچه رگه ها یا شیارهای روی چوب – که به صورت خط های موازی هستند – بیشتر باشد کیفیت ساند بورد بهتر بوده و به همان نسبت کیفیت صدا و تحمل پذیری آن در مقابل تغیرات آب و هوایی بیشتر است.

در ساند بوردهای بسیار مرغوب، شیارهایی با حدود ۱۸ تا ۲۰ عدد در هر اینچ (۷ تا ۸ شیار در هر سانتیمتر) را می توانید مشاهده کنید.

آموزشگاه موسیقی

صفحه چدنی (Cast-Iron Plate)

 

در قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم فریم های پیانو برای تحمل فشار زیاد سیم ها به اندازه کافی مقاوم نبودند.

این فریم ها که کاملاً از چوب بودند در مقابل فشار سیم ها و تغییرات محیطی بسیار ضعیف بودند.

با طراحی و ورود فریم های آهنی در اوایل قرن بیستم، تحول عظیمی در صنعت تولید پیانو ایجاد شد.

در واقع همه پیانوهای مدرن امروزی دارای یک صفحه یکپارچه چدنی در ساختار خود هستند.

استفاده از صفحه های مقاوم چدنی به دلیل تحمل پذیری بسیار بیشترشان در مقابل فشار سیم ها، امکان کوک پیانو به استاندارد A-440 (نت لا با فرکانس ۴۴۰ هرتز) که به کوک کنسرتی موسوم است را فراهم کرد.

صفحه های چدنی طراحی شده اند تا بتوانند فشارهای بسیار بالای سیم ها را تحمل کنند.

بد نیست بدانید در پیانوهای دیواری و یا گراند پیانوهای با ابعاد متوسط، فشار و تنشی که یک سیم تحمل می کند برابر ۷۰ کیلوگرم و در مجموع ۲۳۰ سیم، حدود ۱۸ تن (۱۸۰۰۰ کیلوگرم) می باشد.

این مقدار تنش در کنسرت گراندها نزدیک به ۲۸ تن (۲۸۰۰۰ کیلوگرم) است!

تخته سیمگیرها (Pin-Block)

تخته سیمگیرها، بلوک چوبی سخت و چند لایه ای به قطر حدوداً ۳/۲ سانتیمتر است که سیمگیرهای پیانو را در خود نگاه می دارد.

سیمگیر خود قطعه کوچک میله ای شکلی است که سوراخی در یک سر آن قرار دارد.

انتهای این میله درون تخته محکم شده و سیم پیانو به سوراخ سر آن بسته و تابیده می شود.

در این تخته، لایه های مختلفی از چوب با جهت های متفاوت محکم به هم چسبانده می شوند تا بیشترین مقاومت را در برابر چرخش سیمگیرها داشته باشند.

تخته سیمگیرها بین صفحه چدنی و فریم چسبیده و محکم چفت می شوند.

اکشن(Action)

اکشن در واقع قلب پیانو به حساب می آید. این بخش بیشتر قطعات پیانو مانند کلیدها، چکشها، اهرم های تکرار، دمپرها و … را در خود جای داده است.

تمامی این قطعات روی هم سوار شده و در کنار هم بر روی یک فریم آهنی قرار گرفته و فرم یکپارچه ای را تشکیل می دهند.

پیانو آکوستیک چگونه کار می کند

پدال ها

پدال ها اهرم های پایی هستند که در زیر پیانو تعبیه شده اند. به کمک این پدال ها نوازنده می تواند کیفیت و حالت صدای ساز را کنترل کند.

پیانوهای امروزی معمولاً دارای سه نوع پدال هستند که در زیر به توضیح آنها پرداخته ام :

۱- پدال طنین (Sustain Pedal)

 

این پدال موجب فاصله گرفتن همه دمپرهای پیانو از سیم ها می شود. دمپر یا خفه کن قطعه ای از جنس نمد می باشد که به صورت عادی روی سیم پیانو قرار دارد و مانع ارتعاش آن می شود.

تقریباً هر کلید پیانو به جز کلید های قسمت های زیر یا نازک آن یک دمپر مخصوص به خود دارد.

وقتی نوازنده پدال طنین را که درسمت راست قرار گرفته نگه می دارد همه دمپر ها همزمان از سیم فاصله می گیرند. این کار موجب می شود تا صدای پیانو به واسطه تاثیر اصوات هماهنگ و

هارمونیک سیم های پیانو بر روی یکدیگر، پر طنین تر و زیبا تر به گوش برسد.

۲- پدال سوستنوتو یا پدال تمرین (Sostenuto Pedal)

 

پدال وسط پیانو در پیانوهای مختلف کارهای مختلفی انجام می دهد. در بیشتر گراند پیانوهای مدرن این پدال به پدال سوستنوتو موسوم است.

نقش این پدال در این ساز ها عقب نگه داشتن دمپر یک و یا گروهی از کلید های پیانو است.

در اکثر پیانوهای دیواری این پدال موجب می شود تا پرده ای از نمد مابین سیم ها و چکشهای پیانو قرار گیرد.

این کار صدای ساز را تا حد زیادی کم کرده و در نتیجه انجام تمرینات پیانو بدون ایجاد مزاحمت برای دیگران راحت تر خواهد شد.

پدال وسط در بسیاری از پیانوها ممکن است اصلاً وجود نداشته اشد. در پیانوهای دیجیتال پدال وسط به جز ایجاد سوستنوتو ممکن است نقش های مختلفی داشته باشد.

هنگامی که این پدال گرفته می شود چکش های پیانو به سیم ها نزدیک تر می شوند.

این کار از شدت ضربات کاسته و در نتیجه حد صدای پیانو و البته کیفیت و جنس آن را تغییر می دهد.

از این رو به این پدال پدال نرم گفته می شود.

---

ساختار و مکانیزم پیانو های آکوستیک – بهترین آموزشگاه موسیقی – پیانو آکوستیک چگونه کار می کند و صدا تولید می کند

آموزشگاه موسیقی – بهترین آموزشگاه موسیقی   – آموزشگاه موسیقی شهرک غرب منطقه دو 2  – آموزشگاه موسیقی در غرب تهران – آموزشگاه موسیقی شکوهی  شهرک غرب سعادت آباد  – آموزش موسیقی کودک – آموزش موسیقی برای کودکان – کلاس موسیقی – آموزش گیتار – آموزش پیانو – آموزش ویولن – آموزش سه تار – آموزش سنتور – آموزش آواز – آموزش آواز سنتی – آموزش آواز ایرانی – آموزش سلفژ – آموزش صدا سازی – آموزش وزن خوانی – آموزش کاخن – آموزش تنبک – آموزش عود – آموزش کمانچه – آموزش تار – آموزش نی – آموزش درام – آموزش پرکاشن – آموزشگاه موسیقی شهرک غرب – استاد آواز شهرام شکوهی – آموزش فلوت  – آموزش نی هفت  – ثبت نام کلاس موسیقی – آموزش قانون – آموزش تنبور – تمرین موسیقی آموزش قیچک آموزش ساکسیفون – آموزش گیتار الکتریک – آموزش درامز –  آموزش کمانچه – آموزش چنگ –   -آموزش نی آموزش عود – آموزش موسیقی کودک شهرک غرب –

آموزش موسیقی کودکان

بهترین روش های آموزش موسیقی کودک در جهان

ثبت نام کلاس موسیقی کودک شهرک غرب

روش های متنوعی در تدریس موسیقی وجود دارد که توسط اساتید مختلف استفاده می شوند.

بعضی از بهترین شیوه های آموزش موسیقی کودکان ، ایجاد کنجکاوی ذاتی کودک هستند و به کودکان آموزش داده

می شود تا به بهترین نحو یاد بگیرند، همانگونه که کودک زبان مادری خود را یاد می گیرد.

این روش ها برای مدت طولانی مورد استفاده قرار گرفته اند، و موفقیت این روش ها تا حد زیادی ثابت شده است.

یکی از مواردی که در همه این روش ها مشترک است این است که آنها به کودکان آموزش می دهند تا فقط شنونده

نباشند بلکه کودکان را تشویق می کنند تا مشارکت فعال در موسیقی داشته باشند و خلاقیت خود را در موسیقی

و نوازندگی بروز دهند.

این روش ها توسط معلمان موسیقی در سراسر مدارس جهان استفاده می شود.

در اینجا چهار مورد از متد های رایج آموزش موسیقی کودک معرفی می شود.

 

متد آموزشی ارف

متد ارف یکی از روش های محبوب و کاربردی آموزش موسیقی کودک است که ذهن و بدن کودک را از طریق ترکیبی

از آواز، رقص، بازیگری با استفاده از آلات موسیقی ساده و مخصوص این روش درگیر موسیقی می شود.

این روش توسط کارل ارف (Carl Orff)، آهنگساز آلمانی و مدرس موسیقی، در بین سال های ۱۹۲۰ تا ۱۹۳۰ ایجاد شده

است وایده آن بر پایه باور کارل ارف به اهمیت ریتم و حرکت در موسیقی شکل گرفت.

ابزار های موسیقی که در این روش استفاده می شوند شامل ساز های سیلوفون(xylophones)

متالوفون(metallophone) بلز، سنج، طبل، دایره و غیره است.

---

سیلوفون

این روش به کودکان کمک میکند تا موسیقی را در سطح فهم و درک خود یاد بگیرند.

این کار با تاکید بر ادغام موسیقی با سایر هنرها ازجمله داستان ، شعر ، رقص و بازیگری می باشد.

به این صورت که معلم داستان یا شعر را در کلاس می خواند و دانش آموزان با استفاده از ابزارهای موسیقی بیان شده

اند ، جلوه های صوتی را با نواختن اضافه می کنند.

سپس معلم با استفاده از ساز با بچه ها همراهی می کند.

روش ارف موسیقی را در چهار مرحله تقلید ، اکتشاف ، بداهه پردازی و آهنگ سازی آموزش می دهد.

متد آموزشی کودالی ( kodaly )

این روش توسط زولتان کودالی ( Zoltan Kodaly ) آهنگساز و مدرس موسیقی مجارستانی ابداع شده است.

فلسفه روش Kodaly این است که یادگیری موسیقی زمانی که از سنین پایین تر آغاز شود ، موثرتر است

و هر فرد توانایی یادگیری موسیقی را از طریق استفاده از موسیقی محلی و آهنگ های با ارزش هنری بالا را دارد.

در روش کودالی آواز به عنوان پایه ایی برای موسیقی کودک می باشد.

یکی از خلاقیت های این روش استفاده از علائم دست و انگشتان برای یادگیری نت های موسیقی است ، به این صورت

که هر شکل خاص از دست و انگشت نماد یک نت موسیقی است که برای یادگیری نت به بچه ها در سنین پاین بسیار

ساده وقابل فهم است.

این علائم دست با سلفژ و خواندن نت با دهان ترکیب می شود که سبب یادگیری صحیح خواندن در گام موسیقی

می شود.

و همچنین از یک سیستم صداهای ریتمیک برای یادگیری ریتم و سرعت استفاده می شود.

از طریق این درس های ترکیبی کودکان به طور طبیعی به خواندن و تشخیص نت با شنیدن صدا مسلط خواهند شد.

 

روش آموزش کودک سوزوکی

 

روش سوزوکی توسط دکتر دانیل شینیچی سوزوکی ، یک ویولنیست مشهور ژاپنی ابداع شده است.

او برای دادگاه امپریال ژاپن ساز میزد و یک گروه چهار نفره را با خواهر و برادرانش تشکیل داد.

دکتر سوزوکی روش خود را برای اموزش ویولون به کودکان در یک مدرسه موسیقی در ژاپن و در سال ۱۹۶۴ اغاز کرد و

این روش را به آمریکا معرفی نمود.

سوزوکی روش آموزشی خود را بر اساس توانایی ذاتی کودک برای یادگیری زبان مادری پایه ریزی کرده است.

او اصول اساسی درک زبان مادری را در یادگیری موسیقی به کار برد و روش خود را رویکرد زبان مادری نامید.

از طریق گوش دادن ، تکرار ، حفظ کردن ، ساختن واژگان و…

که بدین صورت موسیقی بخشی از وجود کودک می شود.

در مدرسه موسیقی ، کودکان شروع به یاد گرفتن درس های ویولن در سن ۲ یا ۳ سالگی می کنند.

دانش آموزان سوزوکی ابتدا آهنگ های بزرگ کلاسیک و قطعات موسیقی را به صورت منظم گوش میدهند که در

نهایت آن ها را یاد خواهند گرفت.

در حالی که دانش آموزان در مدرسه هستند موسیقی به صورت مداوم پخش می شود تا آنها را در موسیقی غوطه ور سازند.

این کار باعث می شود کودکان به مرور زمان گوش موسیقیایی خود را قوی کنند و همچنین تغییر گام ،

زمان بندی و سرعت را در موسیقی تشخیص دهند.

دانش آموزان با مشاهدۀ یاد می گیرند و به صورت گروهی آموزش می بینند و تعامل اجتماعی و همکاری در میان

دانش آموزان تقویت می شود.

روش سوزوکی بر اهمیت نفوذ و دخالت والدین در آموزش موسیقی کودکان تاکید دارد.

والدین تشویق می شوند تا با معلمان همکاری کنند تا به یک هدف مشترک برسند.

والدین می توانند در کلاس شرکت کنند و به عنوان معلم در خانه عمل کنند.

 

متد آموزشی دالکروز

 

روش دالکروز ، که به عنوان روش حرکات موزون نیز شناخته می شود ، روشی دیگری است که اساتید برای تدریس

مفاهیم موسیقی استفاده می کنند.

امیل جاش دال کروز ، آهنگساز و مدرس موسیقی سوئیسی ، این روش را برای آموزش ریتم ، ساختار و بیان موسیقی از

طریق ترکیب موسیقی و حرکات جنبشی بدن توسعه داد.

این روش با تمرین های شنیداری و سلفژ آغاز می شود تا گوش موسیقایی کودک را تقویت کند.

تفاوت آموزش سلفژ در روش دالکروز این است که همیشه با حرکات موزون بدن ترکیب می شود.

 

هنرجویان ابتدا موسیقی را گوش می دهند سپس قطعه ای را که می شنوند با حرکات موزون بدنی که به صورت بداهه

اجرا می شود بیان می کنند مثلا نت و ریتم را با قدم زدن و کف زدن نشان می دهند.

بداهه انجام دادن حرکات یکی دیگر از ویژگی های این روش است که به دانش آموزان کمک می کند واکنش ها و پاسخ

های فیزیکی خود به موسیقی را بروز دهند.

فلسفه این روش آن است که بهترین حالت یادگیری موسیقی زمانی است که از طریق حواس چندگانه انجام شود.

دال کروز معتقد بود که موسیقی باید از طریق حسگرهای لمسی، زیبایی شناختی ذهنی و بصری آموزش داده شود.

در ایالات متحده، کالج های معتبری از جمله دانشگاه کارنگی ملون ، کلمبیا کالج ، دانشگاه مریلند و کالج پارک مدرک و

مجوزهای تدریس به روش دالکرز را ارائه می دهند.

 

مقایسه با روش های سنتی آموزش موسیقی کودک

 

در روش های سنتی آموزشها اغلب به صورت انفرادی می باشد و قابلیت استفاده از فعالیت های گروهی و افزایش

و تعامل کودکان با یکدیگر کم است.

در روش های قدیمی به دلیل رسمی بودن کلاس های موسیقی و سخت بودن شروع آموزش کودکان ، امکان انگیزه و

اشتیاق در کلاس و لذت از بردن از تمرین موسیقی کمتر است.

این متد ها بر مبنای یک مسیر وفرایند آموزشی بری کودکان پیش می رود که کودکان را در طول مسیر یادگیری موسیقی

همراهی می کند .

بر خلاف روش های سنتی ، در این روش ها نقش والدین و تاثیر گذاری آنها بر یادگیری کودک بیشتر می باشد که باعث

علاقه مندی و انگیزه بیشتر کودکان در خارج از کلاس و محیط منزل برای تمرین موسیقی می شود.

---